ایا بوی دهان درمان دارد؟
مسواک پرسیکا
بوی بد دهان عفونت لثه
بوی بد دهان عفونت لثه؛ بوی بد دهان، که از نظر پزشکی به عنوان هالیتوز شناخته می‌شود، می‌تواند ناشی از شرایط مختلف باشد. یک تصور غلط رایج این است که بوی بد دهان همیشه نتیجه عدم رعایت بهداشت دهان و دندان است. در حالی که بهداشت ضعیف می‌تواند باعث ایجاد بوی نامطبوع شود، اما همیشه علت آن نیست. در واقع، بوی بد دهان از جمله علائم هشدار دهنده اولیه بیماری لثه هستند که نباید نادیده گرفته شوند. در اینجا نگاهی کوتاه به این‌که چرا بیماری لثه باعث بوی بد دهان می‌شود، می‌پردازیم.
آیا واقعا بیماری لثه باعث بوی بد دهان می‌شود؟
بله، بیماری لثه (ژنژیویت) در واقع باعث بوی بد دهان می‌شود. اغلب به دلیل تجمع بیش از حد و سخت شده پلاک و باکتری روی دندان‌ها و لثه‌ها ایجاد می‌شود. ایجاد پلاک روی دندان‌ها طبیعی است و می‌توان آن را از طریق مسواک زدن، نخ دندان کشیدن و تمیز کردن حرفه‌ای توسط دندانپزشک تمیز کرد. با این حال، زمانی که روی دندان‌ها و خطوط لثه زیاد شود، این باکتری می‌تواند آسیب زا باشد و منجر به مشکلاتی مانند پوسیدگی دندان، عفونت و بیماری لثه شود.
بیماری لثه زمانی است که این باکتری باعث عفونت لثه می‌شود. این باکتری در زیر خط لثه پروتئین‌ها را تجزیه می‌کند و ترکیبات تولید کننده گوگرد را آزاد می‌کند. بوی بد این ترکیبات است که ما آن‌ها را به عنوان “بوی بد” یا طعم بد در دهان می‌شناسیم.
پریو تنفس چیست و چگونه است؟
ژنژیویت فقط به بیماری خفیف لثه اشاره دارد. هنگامی‌که به بیماری لثه شدید پیشرفت می‌کند، پریودنتیت نامیده می‌شود و این وضعیت قابل درمان است. پریودنتیت باعث ایجاد بوی مشخصی می‌شود که در دندانپزشکی به نام Perio Breath شناخته می‌شود.
Perio Breath برای بیمار بسیار ناراحت کننده است. به عنوان یک علامت بیماری شدید، بوی عفونت عمیق، گوگرد و بافت‌های پوسیده می‌دهد. اگر بیمار درمان نشود، کار کمی برای بهبود بو و مزه می‌تواند انجام دهد.
آیا بوی بد دهان همیشه نشانه بیماری لثه است؟
داشتن نفس ناخوشایند برای مدتی همیشه به معنای ابتلا به بیماری لثه نیست، با این حال، لازم به یادآوری است که بیماری لثه اغلب با تنفس ناخوشایند همراه است.
مطالعه موردی توسط مجله انجمن بین المللی دندانپزشکی پیشگیری و جامعه، نشان داد که اکثریت قابل توجهی از موارد هالیتوز به ژنژیویت، پریودنتیت یا پوشش باکتریایی زبان مربوط می‌شود. در این مطالعه، تا 80٪ از بیماران با درجات مختلف بیماری لثه، بوی بد دهان را نشان دادند.
آیا بیماری لثه یا بوی بد دهان قابل درمان است؟
خبر خوب این است که بوی بد دهان بیماری لثه زمانی که بیماری در مراحل اولیه است (Gingivitis) کاملاً قابل درمان است. اگر بوی بد دهان ناشی از پریودنتیت باشد، تنها درمان حرفه ای توسط دندانپزشک می‌تواند به مشکل کمک کند. به همین دلیل است که یادگیری نحوه شناسایی علائم این بیماری بسیار مهم است.
چگونه از بیماری لثه و بوی بد دهان در آینده جلوگیری کنیم؟
خوشبختانه، اقدامات پیشگیرانه برای کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های لثه و بوی بد دهان آسان و سرراست است. این به سادگی حفظ یک روال مراقبت از دهان خوب و مداوم است:
- در طول روز دو مرتبه دندان‌های خود را مسواک بزنید.
- روزانه نخ دندان بکشید.
- برای معاینات منظم و تمیز کردن حرفه‌ای هر شش ماه یکبار به دندانپزشک خود مراجعه کنید
- در صورت مشاهده علائم بیماری لثه در اسرع وقت به دندانپزشک خود مراجعه کنید.
البته، نکات فوق به جلوگیری از تعدادی از بیماری‌های دندانی کمک می‌کند و برای سلامت و رفاه کلی شما مفید است.
بیماری‌های لثه
بیماری لثه زودرس (ژنژیویت) قابل درمان است، اما اگر به بیماری پیشرفته لثه پیشرفت کند، قابل درمان نیست. بنابراین، اگر مرتباً دندان‌هایتان را مسواک می‌زنید اما متوجه شده‌اید که بوی بد دهان یک مشکل دائمی برای شماست، حتماً به یک دندانپزشک مراجعه کنید.
4 نشانه که شما به بیماری پریودنتال (لثه) مبتلا هستید
وجود باکتری بیش از حد در دهان منجر به ایجاد پلاک در امتداد خط لثه می‌شود. پلاک یک منبع غذایی و محل رشد باکتری ها می‌شود و به عفونت لثه شما کمک می‌کند. اگر کاملا آن را رها کنید، تبدیل به تارتار می‌شود که برداشتن آن سخت‌تر است. تارتار بیش از حد، در امتداد لبه لثه قابل مشاهده خواهد بود و ظاهری زرد یا قهوه‌ای خواهد داشت. وجود پلاک یا تارتار که نمی‌توانید از شر آن خلاص شوید، نشانه ابتلا به بیماری پریودنتال است. برای درمان هر یک از این مشکلات، به متخصص پریودنتیست نیاز دارید تا لثه‌ها را پاک کرده و آن‌ها را ضدعفونی کند.
لثه‌های تیره
به طور معمول، لثه شما باید به رنگ قرمز روشن باشد و بخش خوبی از دندان‌های شما را بپوشاند. اگر آن‌ها شروع به تیره شدن کنند، به این معنی است که شما مبتلا به بیماری پریودنتال هستید. این نشانه این است که لثه‌های شما به شدت آلوده شده‌اند و باید تمیز و ضدعفونی شوند. پریودنتیست می‌تواند این کار را با یک روش تمیز کردن عمیق به نام جرم گیری و پلانینگ ریشه انجام دهد. پریودنتیست با یک ابزار مخصوص وارد می‌شود و تا حد امکان مواد آلوده را از بین می‌برد و هر آن‌چه را که باقی مانده است ضدعفونی می‌کند. با مراقبت مناسب می‌توان این مشکل را برطرف کرد.
خونریزی لثه
لثه‌های سالم می‌توانند بدون هیچ مشکلی در برابر مسواک زدن مقاومت کنند. اگر هنگام مسواک زدن لثه‌های شما خونریزی می‌کند، احتمالاً به بیماری پریودنتال مبتلا شده اید. لثه‌های شما حساس هستند و پوشش بیرونی در اثر عفونت ضعیف شده است. بنابراین، مسواک زدن می‌تواند لثه‌های شما را تحریک کرده و باعث خونریزی آن‌ها شود. در این صورت، باید در اسرع وقت با یک متخصص پریودنتیست برای معاینه لثه‌ها ملاقات کنید تا مطمئن شوید که خونریزی منجر به مشکل بدتری نمی‌شود.
بوی بد دهان
بوی بد دهان می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود، اما بیماری پریودنتال یک علت شایع است. باکتری‌هایی که باعث عفونت می‌شوند نیز باعث پوسیدگی بافت می‌شوند و به مرور زمان می‌توانند بوی بد تولید کنند. از آن‌جایی که عفونت پایدار است، بوی آن نیز پایدار است. اگر تمام تلاش خود را برای بهبود بو انجام می‌دهید، اما از بین نمی‌رود، احتمالاً به درمان بیماری پریودنتال نیاز دارید. دندانپزشک شما روش‌های مختلفی برای حذف باکتری‌های ایجاد کننده بو دارد. حفظ عادات بهداشتی خوب پس از درمان برای جلوگیری از عفونت مجدد و بازگشت بوی بد دهان بسیار مهم است.
علائم بیماری لثه چیست؟
همان‌طور که گفته شد پریودنتیت، که به طور کلی بیماری لثه یا بیماری پریودنتال نیز نامیده می‌شود، با رشد باکتری در دهان شما شروع می‌شود و ممکن است، اگر به درستی درمان نشود، با از دست دادن دندان به دلیل تخریب بافتی که دندان‌های شما را احاطه کرده است، پایان یابد.
تفاوت بین ژنژیویت و پریودنتیت چیست؟
ژنژیویت (التهاب لثه) معمولا قبل از پریودنتیت (بیماری لثه) اتفاق می‌افتد. اما همه ژنژیویت‌ها منجر به پریودنتیت نمی‌شوند. اکثر مردم در مقطعی از زندگی خود به ژنژیویت مبتلا می‌شوند و علائم خفیف آن نادیده گرفتن آن را آسان می‌کند. اما بدون درمان، می‌تواند به مشکلات بزرگتری برای دهان شما تبدیل شود. خبر خوب این است که می‌توانید با مسواک زدن، نخ دندان کشیدن و تمیز کردن و معاینات منظم دندان از آن پیشگیری کنید.
در مراحل اولیه التهاب لثه، باکتری‌هایی در پلاک ایجاد می‌شوند که باعث می‌شود لثه‌ها ملتهب شوند و در حین مسواک زدن به راحتی خونریزی کنند. اگرچه ممکن است لثه‌ها تحریک شوند، اما دندان‌ها هم‌چنان محکم در حفره‌های خود قرار دارند. هیچ آسیب غیرقابل برگشت استخوانی یا بافتی دیگر در این مرحله رخ نداده است.
هنگامی‌که فراموش می‌کنید مسواک بزنید، نخ دندان بکشید و با دهانشویه بشویید، یک لایه چسبنده از باکتری‌ها و مواد غذایی به نام پلاک یا جرم در اطراف دندان‌های شما ایجاد می‌شود. پلاک اسیدهایی آزاد می‌کند که به پوسته خارجی دندان که مینای دندان نامیده می‌شود حمله می‌کند و باعث پوسیدگی می‌شود. پس از 72 ساعت، پلاک‌ها به جرم تبدیل می‌شوند که در امتداد خط لثه ایجاد می‌شود و تمیز کردن کامل دندان‌ها و لثه‌ها را سخت می‌کند. با گذشت زمان، این تجمع لثه‌ها را تحریک و ملتهب می‌کند و باعث التهاب لثه می‌شود.
در فرد مبتلا به پریودنتیت، لایه داخلی لثه و استخوان از دندان جدا می‌شود و پاکت‌هایی ایجاد می‌کند. این فضاهای کوچک بین دندان‌ها و لثه‌ها زباله‌ها را جمع آوری کرده و می‌توانند عفونی شوند. با گسترش پلاک و رشد زیر خط لثه، سیستم ایمنی بدن با باکتری‌ها مبارزه می‌کند.
سموم تولید شده توسط باکتری‌های موجود در جرم و هم‌چنین آنزیم‌های “خوب” بدن که در مبارزه با عفونت‌ها نقش دارند – شروع به تجزیه استخوان و بافت همبند نگه دارنده دندان‌ها می‌کنند. با پیشرفت بیماری، پاکت‌ها عمیق می‌شوند و بافت لثه و استخوان بیشتری از بین می‌روند. وقتی این اتفاق می‌افتد، دندان‌ها دیگر در جای خود ثابت نمی‌شوند، لق می‌شوند و از دست دادن دندان رخ می‌دهد. بیماری لثه علت اصلی از دست دادن دندان در بزرگسالان است.
چه چیزی باعث بیماری لثه می‌شود؟
پلاک عامل اصلی بیماری لثه است. با این حال، عوامل دیگری می‌توانند در ایجاد بیماری پریودنتال نقش داشته باشند. این شامل:
تغییرات هورمونی، مانند تغییراتی که در دوران بارداری، بلوغ، یائسگی و قاعدگی ماهانه اتفاق می‌افتد، لثه‌ها را حساس‌تر می‌کند و همین امر باعث می‌شود التهاب لثه راحت‌تر ایجاد شود.
بیماری‌ها ممکن است بر وضعیت لثه‌های شما تأثیر بگذارند. این شامل بیماری‌هایی مانند سرطان یا HIV می‌شود که با سیستم ایمنی تداخل دارند. از آن‌جایی که دیابت بر توانایی بدن در استفاده از قند خون تأثیر می‌گذارد، افراد مبتلا به این بیماری حاد بیشتر در معرض ابتلا به عفونت‌ها از جمله بیماری پریودنتال و حفره‌ها هستند.
داروها می‌توانند بر سلامت دهان و دندان تأثیر بگذارند، زیرا برخی از آن‌ها جریان بزاق را کاهش می‌دهند که اثر محافظتی روی دندان‌ها و لثه‌ها دارد. برخی داروها مانند داروی ضد تشنج دیلانتین و داروی ضد آنژین پروکاردیا و آدالت می‌توانند باعث رشد غیر طبیعی بافت لثه شوند.
عادات بدی مانند سیگار کشیدن، ترمیم بافت لثه را سخت تر می‌کند.
عادات نامناسب بهداشت دهان و دندان مانند مسواک نزدن و نخ دندان نکشیدن به صورت روزانه، ایجاد التهاب لثه را آسان می‌کند.
سابقه خانوادگی بیماری‌های دندانی می‌تواند یکی دیگر از عوامل موثر در ایجاد التهاب لثه باشد.
بیشتربدانید:نخ دندان خلالی–خمیر دندان سفید‌کننده قوی–خمیر دندان کودک–ایا بوی دهان درمان دارد؟
علائم بیماری لثه چیست؟
بیماری لثه ممکن است بدون درد پیشرفت کند و علائم واضح کمی‌را ایجاد کند، حتی در مراحل پایانی بیماری. اگرچه علائم بیماری پریودنتال اغلب ظریف هستند، اما این وضعیت کاملاً بدون علائم هشدار دهنده نیست. علائم بیماری لثه عبارتند از:
- لثه‌هایی که در حین و یا بعد از مسواک زدن خونریزی می‌کنند
- لثه‌های قرمز و متورم. لثه‌های سالم باید صورتی و سفت باشند.
- بوی بد مداوم یا وجود طعم بد در دهان
- عقب رفتن لثه
- ایجاد کیسه‌های عمیق بین دندان‌ها و لثه‌ها
- لق شدن یا جابجایی دندان‌ها
- تغییر در نحوه قرار گرفتن دندان‌ها به هم پس از گاز گرفتن یا در تناسب پروتزهای پارسیل
حتی اگر هیچ علامتی را متوجه نشدید، ممکن است هم‌چنان درجاتی از بیماری لثه داشته باشید. در برخی از افراد، بیماری لثه ممکن است فقط بر برخی از دندان‌ها مانند دندان‌های آسیاب تأثیر بگذارد. فقط دندانپزشک یا پریودنتیست می‌تواند پیشرفت بیماری لثه را تشخیص داده و تعیین کند.
چگونه دندانپزشک من بیماری لثه را تشخیص می‌دهد؟
- در طول معاینه دندانپزشکی، دندانپزشک شما معمولاً موارد زیر را بررسی می‌کند:
- خونریزی لثه، تورم، سفتی و عمق پاکت (فضای بین لثه و دندان؛ هر چه پاکت بزرگتر و عمیق‌تر باشد، بیماری شدیدتر است)
- حرکت و حساسیت دندان‌ها و تراز مناسب دندان‌ها
- استخوان فک شما، برای کمک به تشخیص شکستگی استخوان اطراف دندان‌هایتان
تماس با ما
شما می‌توانید جهت دریافت بهترین محصولات پرسیکا برای حفظ سلامت دهان و دندان خود با ما تماس بگیرید. این محصولات به دلیل داشتن کیفیت بالا و رعایت تمامی استاندارد های لازم هنگام تولید، به‌هیچ عنوان موجب آسیب به دندان های شما نمی‌شوند و به حفظ سلامت دهان و دندان شما کمک می‌کنند.
